dinsdag 23 november 2010

Circus

Ik ben naar een heel bijzonder circus geweest, het heet 'het circus van de zon' en de voorstelling ging over indianen die Totum heten of zoiets. We waren met Monica, Viky en Coen naar Amsterdam gereden waar de circustent stond en we hebben geheel in stijl een paar grote dozen popcorn opgegeten want dat hoort zo in het circus heb ik begrepen. Het was reuze spannend en heel erg mooi. Ik heb mijn ogen uitgekeken, allerlei mensen in hele mooie kostuums die gymnastiek deden en circus maakten. Er waren Chinese mevrouwen op fietsen met maar één wiel, een Italiaanse meneer die wel een clown leek, echte indianen die heel handig met hoepels waren en nog veel meer. Hieronder een foto van de chinese juffrouwen die niet alleen op één wiel fietsen maar daarbij ook nog potten op hun hoofd jongleren, ja dat klinkt ingewikkeld en dat was het ook.



vrijdag 5 november 2010

Bezoek

Mama en ik hebben al een tijdje  bezoek uit Roemenie. Elly en Sorin zijn bij ons komen logeren, de zolder is helemaal opgeruimd en uitgerust met extra attributen zodat onze gasten zich een beetje comfortabel en thuis voelen. Ze blijven tot begin volgend jaar bij ons en omdat Elly en Sorin op mij passen heeft mama tijd  om te studeren . 
Nou, ik kan jullie wel vertellen dat het op mij passen wel meevalt, ik ben al behoorlijk groot en kan best wel op mijzelf passen. Nu moet ik daar wel bij zeggen dat ik het heel prettig vind als men mij  vermaakt met sport en spel. Je zou zelfs kunnen zeggen dat ik bepaald chagrijnig wordt als men mij niet vermaakt, ik ben tenslotte een klein prinsesje en wens ook als zodanig behandeld te worden.
Het is wel een beetje wennen tussen mijn entertainers en mijzelf. Elly en Sorin zijn al wat ouder en ik ben nogal jong zodat we elkaar niet altijd even goed begrijpen. Wat de leukste spelletjes zijn, het lekkerste eten, de mooiste televisieprogramma's en ga zo maar door. Hoe met een pittige jongedame moet worden omgegaan en waar de grenzen liggen. 
Vooral dat laatste was in het begin nog wel wat lastig omdat ik van natuur nogal grenzeloos schijn te zijn en mijn zin wel eens op oneigenlijke wijze probeer af te dwingen. Wilde huilbuien in combinatie met woedeaanvallen worden door mij ingezet als pressiemiddel om mijn zin te krijgen. Het zal wel weer met mijn hormonen of groeisprongen te maken hebben.
Maar zoals zo vaak van toepassing is geef het wat tijd en het komt allemaal goed, we verzinnen nu zelfs hele nieuwe spelletjes en ik probeer mijn temperament (dat is een ander woord voor huilbuien met woedeaanvallen) in bedwang te houden.